Czym jest model przywództwa sytuacyjnego?

Przywództwo jest nieodłącznym elementem zarządzania, które odgrywa kluczową rolę w osiąganiu sukcesu w każdej organizacji. Jednakże, nie istnieje jeden uniwersalny model przywództwa, który pasowałby do wszystkich sytuacji. Każda sytuacja wymaga innego podejścia i umiejętności przywódczych. Właśnie dlatego powstał model przywództwa sytuacyjnego.

Co to jest model przywództwa sytuacyjnego?

Model przywództwa sytuacyjnego, opracowany przez Kennetha Blancharda i Paula Herseya, zakłada, że skuteczne przywództwo zależy od dopasowania stylu przywództwa do konkretnych sytuacji. Model ten opiera się na dwóch kluczowych wymiarach: zachowanie przywódcy i dojrzałość podwładnych.

Zachowanie przywódcy

Pierwszy wymiar modelu dotyczy zachowania przywódcy wobec podwładnych. Blanchard i Hersey wyróżnili cztery style przywództwa:

1. Styl dyrektywny: Przywódca określa cele i wytycza drogę, jaką należy podążać. Decyzje są podejmowane przez przywódcę, a podwładni mają ograniczoną autonomię.
2. Styl coachingowy: Przywódca nadal określa cele, ale angażuje podwładnych w proces podejmowania decyzji. Przywódca wspiera i motywuje podwładnych, pomagając im rozwijać umiejętności.
3. Styl wspierający: Przywódca deleguje odpowiedzialność za podejmowanie decyzji na podwładnych. Przywódca służy jako mentor i dostarcza wsparcia, gdy jest to potrzebne.
4. Styl delegujący: Przywódca przekazuje pełną odpowiedzialność za podejmowanie decyzji na podwładnych. Przywódca zaufał swoim podwładnym i pozwala im działać samodzielnie.

Dojrzałość podwładnych

Drugi wymiar modelu dotyczy dojrzałości podwładnych, czyli ich umiejętności i motywacji do wykonywania zadań. Blanchard i Hersey wyróżnili cztery poziomy dojrzałości:

1. Dojrzałość R1: Podwładni są mało dojrzałymi i niezależnymi. Potrzebują jasnych instrukcji i wsparcia ze strony przywódcy.
2. Dojrzałość R2: Podwładni są zainteresowani, ale nadal potrzebują wsparcia przy podejmowaniu decyzji. Przywódca powinien angażować ich w procesy decyzyjne.
3. Dojrzałość R3: Podwładni są już dojrzałymi i kompetentnymi pracownikami. Potrafią podejmować decyzje samodzielnie, ale wciąż potrzebują wsparcia przywódcy.
4. Dojrzałość R4: Podwładni są bardzo dojrzałymi i samodzielnie działającymi pracownikami. Potrafią podejmować decyzje i realizować cele bez nadzoru przywódcy.

Jak działa model przywództwa sytuacyjnego?

Model przywództwa sytuacyjnego zakłada, że przywódca powinien dostosować swój styl przywództwa do poziomu dojrzałości podwładnych. Na przykład, jeśli podwładni są na poziomie R1, przywódca powinien zastosować styl dyrektywny, dostarczając im jasnych instrukcji i wsparcia. Natomiast, jeśli podwładni są na poziomie R4, przywódca powinien zastosować styl delegujący, dając im pełną autonomię i zaufanie.

Model ten podkreśla elastyczność i adaptacyjność przywódcy. Przywódca musi być w stanie rozpoznać poziom dojrzałości podwładnych i dostosować swój styl przywództwa, aby osiągnąć najlepsze wyniki. W rezultacie, model przywództwa sytuacyjnego może przyczynić się do zwiększenia efektywności przywództwa i osiągnięcia sukcesu organizacyjnego.

„Przywództwo sytuacyjne to podejście, które pozwala przywódcy dostosować swój styl przywództwa do konkretnych sytuacji i poziomu dojrzałości podwładnych.”

Podsumowanie

Model przywództwa sytuacyjnego jest narzędziem, które pomaga przywódcom dostosować swój styl przywództwa do różnych sytuacji i poziomów dojrzałości podwładnych. Poprzez dopasowanie zachowania przywódcy i dojrzałości podwładnych, ten model może przyczynić się do zwiększenia efektywności przywództwa i osiągnięcia sukcesu organizacyjnego.

Model przywództwa sytuacyjnego to podejście, które zakłada, że skuteczne przywództwo zależy od dostosowania stylu przywództwa do konkretnych sytuacji i potrzeb zespołu. W tym modelu lider analizuje czynniki takie jak umiejętności i motywacja członków zespołu oraz charakterystyka zadania, aby wybrać odpowiedni styl przywództwa.

Link do strony Enklawa Urody: https://enklawaurody.pl/